Вітаем

Узнікнення Адвэнту неабходна звязаць з пачаткам святкавання праз хрысціянаў свята Божага Нараджэння прыблізна каля другой паловы чацвёртага стагоддзя. Першыя сляды гэтай практыкі можна выявіць у іспанскай і галісійскай літургіі.

Сінод у Сарагосе, які адбылся ў 380 годзе,  заахвочываў вернікаў каб кожны дзень, прысутнічалі ў касцёле, не прапускаючы ні воднага дня ў перыяд паміж 17 снежня а 6 студзеня. Адвэнт меў тут аскетычны і пакутны характар.

У сваю чаргу ў V стагоддзі біскуп ў Галіцыі выдаў аналагічную рэкамендацыю. Ён даручыў верным захоўваць пост праз тры дні у тыдні, на працягу трох тыдняў пачынаючы ад успаміну святога Марціна (11 лістапада) да свята Нараджэння Хрыстовага.

У Рыме, гэты перыяд паста пачалі практыкаваць толькі на канец шостага стагоддзя. Адвэнт прымае тут форму радаснага чакання на Пана і адрозніваецца ад Усходу перш за ўсё адсутнасцю паста і іншых пакутных практык. Святы Айцец Рыгор Вялікі, загадавае ўзгодніць літургічныя рекамендацыі якія кранаюца Адвэнту. З тых часоў Адвэнт доўжыцца чатыры тыдні і з'яўляецца асаблівым перыядам чакання Нараджэння. З часам прымае таксама эсхаталагічны характар і становіцца для людзей часам чакання на прыйсця Хрыста ў канцы часоў. Спалучэнне традыцый галісійскай і рымскай прынясло плён у постаці сучаснай літургіі. Рымская літургія была дапоўнена Аскетычным водгукам (фіялетавыя адзення, без Глорыя "і" Te Deum).

Асноўным колерам, які дамінуя ў літургіі Адвэнту гэта фіялетавы, трэба зазначыць што, старажытны Усход бачыў у нім каралеўскі колер, які абвяшчае прыход Караля. Часам замест фіялетавага выкарыстоўваецца таксама ярка-сіні, ён таксама адносіцца да каралеўскім колераў. Некаторыя касцёлы аддаюць перавагу менавіта ярка-сіняму колеру. Таму што ён з аднаго боку сімвалізуе начное неба, або - чаканне набліжаючагася Валадара, з другога боку, сімвалізуе ваду ў першай частке Кнігі Быцця, або - пачатак новага стварэння.Фіялетавы колер Адвэнту лічыцца таксама колерам пакуты падчас Вялікага поста. Гэта падабізна падкрэслівае важную сувязь паміж нараджэннем Езуса Хрыста і Яго смерцю. Нараджэнне і уцелаўлення нельга аддзяліць ад укрыжавання і адкуплення. Мэта прыходу Езуса ў гэты свет, мэта таго, што «Слова целам  сталася і пасялілася між намі» заключалася ў тым, каб праз жыццё, навуку, цярпенне, смерць і ўваскрасенне Езус аб’явіў сусвету Бога і Яго ласку.

Традыцыйнае слова, якое выкарыстоўваецца для гэтага перыяду года, у многіх мовах азначае «прыход» або «прыбыццё». Гэты перыяд года цалкам прысвечаны святкаванню нараджэння Езуса Хрыста падчас Яго першага Адвэнту, а таксама азначае чаканне прыхода Езуса Валадара падчас другога Адвэнту. Такім чынам, Адвэнт можа расказаць нам значна больш, чым проста аб адной гістарычнай падзеі, якая адбылася 2000 гадоў таму. Адвэнт азначае святкаванне праўды пра Бога, адкрыццё Бога ў Хрысце, з дапамогай якога ўсё стварэнне можа прымірыцца з Богам. Гэта - працэс, у якім мы цяпер прымаем удзел і завяршэнне якога мы чакаем з нецярплівасцю. Чытанне з Бібліі ў дні Адвэнту яшчэ раз падкрэсліваюць важнасць другога прыйсця Хрыста, адкрые тэмы аб адказнасці за нашую вернасць Яму, аб судзе над грахом і аб надзеі на вечнае жыццё.

Адвэнт характарызуецца духам прадчування, чакання, падрыхтоўкі і жадання. Ён падкрэслівае моцнае імкненне да вызвалення ад усяго зла гэтага свету, упершыню выяўленым ізраілцянамі, калі яны, будучы рабамі ў Егіпце, галасілі ад вялікага прыгнёту. Адвэнт сімвалізуе пакуты тых, хто спазнаў жорсткасць несправядлівасці ў гэтым свеце граху, але хто яшчэ працягвае спадзявацца на вызваленне, якое паходзіць ад Бога, Які пачуў крыкі прыгнечаных рабоў і прынёс вызваленне!

Адвэнт распавядае пра тую надзею, якая з часам не слабее, ўносячы у гэты свет пачуццё чакання Валадара сусвету. Адвэнт таксама распавядае аб тым Богу, Які будзе кіраваць сваімі людзьмі і сваім тварэннем з праўдаю, справядлівасцю і праведнасцю. Гэтая тая надзея, на якую не аднойчы спадзяваліся - кіраванне памазанца, які прынясе свет, справядлівасць і праведнасць.

Прадчуванні Адвэнту часткова ўключае ў сябе чаканне суда над грахом і заклік свету да адказнасці перад Богам. Мы жадаем, каб Бог прыйшоў і змяніў свет! Аднак, як прарок Амос папярэджваў, чаканне прыходу суда ў «дзень Пана» магчыма не будзе днём таго святла, якога хочам мы, таму што паўсюдны свет Божага асуджэння граху так жа ярка будзе асвятляць веруючых людзей.

Такім чынам, з аднаго боку, Адвэнт ўключае вялікае абяцанне, а з другога прыносіць сум, так як да абяцання дадаецца пагроза. Гэта адлюстравана ў Чытаннях на Адвэнт, у якіх ясна чуюцца прарочыя словы аб адказнасці і судзе над грахом. Гэта таксама дакладна спалучаецца з роляй будучага Караля, Які прыйдзе напраўляць, ратаваць і судзіць сусвет.

Паколькі тэма пагрозы злучаецца з тэмай абяцанняў, то Адвэнт лічыцца часам падрыхтоўкі, дзе центральнае мейсца займае малітва. Калі Вялікі пост характарызуецца постам і духам пакаяння, то Адвэнт характарызуецца малітвамі пасвячэння і адданасці, малітвамі прысвядчэння сябе, малітвамі аб вызваленні, малітвамі тых, хто блукае ў цемры і, хто чакае вялікага святла!

Дух Адвэнту вельмі добра выказаны ў прыпавесці аб паннах, якія з нецярпеннем чакаюць прыходу жаніха. Чаканне прыходу жаніха напоўнена вялікай радасцю. Аднак, папярэджанне аб неабходнасці падрыхтавацца да Яго прыходу рэхам гучыць праз усю прыпавесць.

o. Alex